Ben artık sevmiyorum seni… Sevmiyorum, sevemiyorum… Hep yaşarsın sanmıştım; hep bende ilelebet yaşarsın…
Şu anda aklımda oluşun, alışkanlık olup, yüreğimin en dibine vuruşundan…
Ama gerçek şu ki; ben artık sevemiyorum seni…
Neler de ummuştum ikimiz için… Yapabilir, başarabilir, yenebilirdik…
Ama biz istesek de biz olamazdık… Boşuna çırpınış senaryoları oluşturur, sonunda da açıkta kalırdık…
Hani en sevdiğim şarkılar var ya… Sen artık onlarda kaldın…
Hani en sevdiğim romanlar var ya… Bir çırpıda okuyup, sonunun gelmesini dilediğim… Sen artık onların arasında, okunması kolay, anlatılması zor bir kelime olarak kaldın… Sen artık sen diye değil; bir yabancı olarak kaldın…
Çıkarmadın yüzündeki maskeyi ama ben anladım… Baloyu ben başlatacaktım, çok sabırsız davrandın… Masken düştü, yarım kaldım…
Ben artık sevmiyorum seni… Zaten sevemem de…
Gelemezsin, gelsen bile canını veremezsin… Hâlbuki benim koşulsuzca verdiğim tek şeydi canım… O senindi her nefeste her anım seninle doluyken, sen benim canım…
Hani en sevdiğim filmler var ya… Bir türlü kavuşamazlar sevenler… Onların arasında konuk oyuncu olarak kaldın…
Hani ben sensiz de mutlu olabiliyorum, gülebiliyorum, sevebiliyorum, konuşabiliyorum ya… Sevmeyişimdendir bu… Şu anda hatırımdaysan alışkanlık oluşundandır, sakın sevdiğimi düşünme… Adın geçiyor bazen senin hiç görmediğin, hiç bilmediğin insanlar arasında… Heyecan vermiyor, kalbim delice çarpmıyor…
Hâlbuki bir zamanlar başkalarını sevdiğimi söylerken, aslında seni sevdiğimi söylerdim… Başkalarına kucak açarken, aslında sana hiç ayrılmamacasına sarılır, bırakmamayı düşlerdim… Hâlbuki eskiden uyuduğum anda rüyalarımı süsleyen sen ol isterdim, eskiden; gündüzlerimin her saniyesini sana bağışlar, adeta senden başka hiçbir şeyde gözüm olmaz, yalnızca seni beklerdim…
Çalan her kapıda sen geldin sanırdım, duyduğum her ayak sesini senin ayak seslerin sanırdım… Aldığım her kokuda, hiç duyamadığım o kokunu hisseder, yanardım…
Ben sevmiyorum artık seni… Hani sen aşkıma âşıktın ve ben sana âşıktım ya…
Artık aşkımda almıyor seni gönül limanımdan içeri… Âşık olduğun aşkımın da sabır taşı çatladı, anladı ki sen hak etmedin hiçbir şeyi…
Ben sevemiyorum artık seni… Hiç bana ait olmadın ki… Duysa şimdi bu sözlerimi seni tanıyanlar, bana gülerler…
Beni sana layık bulmayanlar çocukluğuma vurur aşkımı harcarlar…
Duymasın hiç kimse, sende duyma o eskidendi zaten…
Hani her gök gürültüsünde seni çağırırdı sinsice yüreğim… Sana sarılabilmeyi umardı… Yüreğini sahiplenememişken korkusunda bile seni arardı…
Ben sevmiyorum artık seni inan bana… Sen hiç sevmedin zaten beni, artık duygular karşılıklı, her şey değişiyor zamanla…
Herhangi bir duygu bağı kalmadı ki aramızda, neyin karşılığından bahsediyorum…
Saçmalık işte, bağışla… Artık istemiyorum seni… Sonum olmanı dilerdim ya bir zamanlar… İzin vermeyeceğim ecelim olmana…
O yüzden unuttum ben artık seni… Gecemde, gündüzümde eşit artık… Kirpik uçlarıma yağmur yağıyor ama onlar biten her şeyin bedeli, olsun o kadar…
Ama dedim ya sevmiyorum ben artık seni… Sadece aşkların en büyüğünü sende ummak istedim… Umamayınca da, kendimi sensizliğe kahrettim…
Ama sevmiyorum artık seni… Amalar başlarını alıp gittiler… Çok uzadılar, boylu boyunca serpildiler… Yinede sen gelmedin, yinede gelmeyeceksin, yinede kahredici kâbuslara teslim ettiğin için af dilemeyeceksin…
Sen hiçbir şey yapmadın bana… Harcayan bendim… Olmazı olur kılmaya çabalayan deli bir yüreğe sahiptim… Üşüdüğümü söylemiyorum sana hiç…
Üşümeye meydan verecek hiçbir şey yaşamadım… Farz ediyorum ki; seninle hiçbir şey olmadık… Arkadaş, dost, sevgili…
Hiçbir şey olmadık… Biz seninle biz bile olamadık… Bizi yaratan bilir en doğrusunun ne olduğunu… Senle ben iki yabancıyız artık… Kulağa hoş geliyor mu yabancı?
Yabancı… Kalbimdeki tek gerçek sancım…
Seni sevmiyorum artık ama bir zamanlar ölesiye sevmiştim…
Nasıl bir gönül hırsızıydın! Seni içime nasıl da işlemiştim…
Hani bir çorap söküğünü dikersin ya… Yamalı kalbime seni işlemiştim… Korkup kaçtın, bir gün o kalp yeniden delinir de çırılçıplak kalırım düşüncesiyle hesabını dünden yaptın…
Neyse, sevmiyorum nasıl olsa artık seni… Aşkım utansın… Çok değer biçmişim sana, faturam bayağı kabarık geldi…
Talihime yanıyorum, bahtım ne yapsın? Şimdi bu satırlar niye mi yazılıyor sana?
Düşün bir yabancı… Kim sevebilir ki seni böyle delicesine?
Kim hiç kimseye yüreğini teslim etmeden sensizlikte bile seni yaşar ki sinsice?
Düşün bir yabancı… Kim hiçbir zaman bir şey olabileceğiniz ihtimaline bile inanmıyorken ömrünün en güzel günlerini feda edebilir ki sebepsizce?
Düşünmezsin yabancı… Yaban yüreğin hiçbir şeyi hissetmez, sevgisizliğe adanmış ve de yalnızca kendini hissetmekten kendini alıkoyamamış benliğin firardayken düşünemezsin yabancı…
Hasret kokuyorum… Bundan da gocunmuyorum… Hasretini taşıyorken, seni sevmediğimi söylerken; adım bile hasrete karışmışken bundan gocunmuyorum…
Ama şimdi sen utan yabancı! Bir daha böyle delicesine, böyle sinsice böyle sebepsizce sevilemeyeceğin için sen utan kendinden…
Arkamı dönüp gittim işte… Yokluğuna hapsettim kendimi… Aşkımı çektim senden geri… Yine yalnızlıkla sensizlik kadeh tokuşturuyor gecenin bir vakti…
Cadde bomboş, yüreğimde eskiden kalma bir ışık, loş mu loş…
O ışığı söndürmeyeceğim yabancı… Beni hak eden birileri olacaktır elbet, onlar geldiklerinde karanlığa hapsolup tökezlemesinler diye o loş ışık hep açık kalacak…
Seni almayacağım yabancı, affettim… Sen yaramaz bir çocuğun nedenlerini çok sonradan anlayıp pişmanlığa sürüklendiği sessiz çığlıklarının senfonisisin…
Seni affettim o yüzden… Ama seni almayacağım yabancı… Çok yaban kokuyorsun, hasretim her şeyine alışır ama buna hayır…
Evetlerimi biriktirmiştim senin için, bu sana söylenen ilk hayır…
Kusura bakma yabancı, sen değişirken ben çok daha başkalaştım… Dedim ya seni sevmiyorum artık… Niyetimi anladın, kalabalığın arasından sıyrılmaya da çalıştın…
Zorla tutan yok ki… Gittiğin gibi, gittiğin ve de ardına bakmadığın o gün gibi; yüreğimden de derin çığlıklarınla ayrılabilirsin…
Kapım sonsuza kadar sana kapalı… Duydun mu yabancı?
Duyduğunu biliyorum, kalbimde işte yine o merhum acı…
Kayıt tarihi
Konu: Yabancı 
